จะใกล้ปีใหม่อีกครา ผู้คนเริ่มเตรียมที่จะละทิ้งอุปสรรคและปัญหาไว้ในปีเก่า เพื่อก้าวเดินด้วยความหวังใหม่ในปีที่จะมาถึง “วัด ชุมชน และตลาด” ดูเหมือนว่าจะเป็นความผูกพันที่เหนี่ยวแน่นมาตั้งแต่อดีตกาล ณ วันนี้ก็ยังเป็นแก่นสำคัญที่ยึดเหนี่ยวทั้งความรักและศรัทธาของผู้คนอย่างไม่มีวันเสื่อมคลาย…
ขึ้นชื่อว่าอาหารแล้ว คงหนี้ไม่พ้นเรื่องการกินอยู่ให้อิ่มท้อง “อาหาร” เขาก็มีเชื้อชาติเหมือนกันกับผู้คนที่มาจากต่างเชื้อสายของแต่ละพื้นที่ ไม่ว่าจะมีต้นกำเนิดหรือมีที่มาจากถิ่นใดๆ ย่อมสะท้อนให้เห็นถึงพฤติกรรมการกินอยู่ วัฒนธรรม และวิถีแห่งสังคมของคนในยุคนั้นๆ คนยุคปัจจุบันอาจโชคดีที่มีโอกาสได้ลิ้มลองรสชาติอาหารที่หลากหลายจากรุ่นปู่ย่าตายายที่คิดค้นไว้และยังคงสานต่อตำนานความอร่อย…
จากข้อมูลทั่วไปได้ระบุไว้ว่าพื้นที่ป่าในประเทศไทยมีประมาณ 102,353,484.76 ไร่ คิดเป็นเปอร์เซ็นต์อยู่ที่ 31.64% และเป็นที่แน่นอนว่าภาคเหนือนั้นมีพื้นที่ป่ามากที่สุดในประเทศไทย ประมาณ 63.84% เทียบกับกรุงเทพมหานครมีอยู่ 21.50% (จากข้อมูลในปี พ.ศ. 2562 https://www.seub.or.th/) เห็นตัวเลขเช่นนี้แล้ว อดใจหายไม่ได้ สัดส่วนของป่าและธรรมชาติอาจจะลดลงไปอีกในวันข้างหน้าที่จะมาถึง …
“ตลาด” ถือว่าเป็นแหล่งคุ้นเคยและเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของผู้คนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เพราะเป็นเรื่องสำคัญของปากท้อง การกินอยู่และการใช้ชีวิตของทุกคนก็ว่าได้ ถ้านึกย้อนไปในอดีตกาลนั้น จากการเลี้ยงชีพด้วยตนเองจะผลิตพืชผลไว้เลี้ยงในครัวเรือน ต่อมาเมื่อสังคมเจริญขึ้นจากเมืองใหญ่สู่สังคมเมือง การใช้เงินตราเริ่มแพร่หลาย และการค้าขายมีการขยายตัว ส่งผลให้ความต้องการสินค้าอุปโภค และบริโภคมีมากขึ้น …
“เรื่องกินเรื่องใหญ่ ความแปลกใหม่ของเมนูก็มีให้เลือกชิมมากขึ้น” พูดได้ว่ารูปแบบการกินในยุคปัจจุบันช่างแตกต่างจากยุคเดิมๆ เสียจริง ต่างด้วยรูปลักษณ์ วิธีการ และการนำเสนอ แต่ถ้าพูดถึง “ความอร่อย” นั่น คนรุ่นใหม่ๆ ได้พัฒนารสชาติและหน้าตาของอาหารให้ดูน่าสนใจตามไปด้วย ทุกวันนี้เรามีทั้งวัตถุดิบใหม่ๆ การผสมผสานของการปรุงอาหารที่ไม่ใช่รูปแบบเดิมๆ รวมไปถึงรูปแบบการขายที่เข้าถึงพฤติกรรมการกินและเที่ยวของคนรุ่นใหม่มากขึ้น
บางคนบอกว่า “ศิลปะ” เป็นเรื่องของความชอบและรสนิยม และอีกหลายคนอาจคิดว่าศิลปะเป็นเรื่องที่เข้าถึงยากหรืออาจไม่น่าสนใจเลยก็ได้ แต่ถ้ามองอีกมุม “ศิลปะ” ก็คือชีวิต ซึ่งอาจซ่อนอยู่ในบางมุมของชีวิตและความคิดของเราก็ได้ และถ้าพูดถึงชีวิตกับศิลปะ ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องเดียวกัน นั่นคือ เราจะใช้ชีวิตอย่างมีศิลปะได้อย่างไร บางครั้งศิลปะสอนให้เราคิด มอง และใช้ชีวิตในมุมต่างที่กว้างขึ้น และอาจทำการใช้ชีวิตมีสีสันมากขึ้นก็ได้
ถ้าพูดถึง “ชุมชนหรือย่านกินเที่ยว” ต้องนึกถึงความคึกคัก ความตื่นตัวและความอร่อยของหลากหลายเมนู ผู้คนมักค้นหาสิ่งใหม่ๆ อยู่เสมอ โดยเฉพาะเรื่องของปากท้อง ซึ่งน่าจะเป็นเรื่องสำคัญสำหรับหลายคน เพราะการได้ค้นหารสชาติใหม่ๆ ในสถานที่ที่แปลกไปจากเดิม น่าจะเป็นเรื่องสนุกและน่าสนใจขึ้นมาได้ มีหลายพื้นที่ในกรุงเทพฯ ได้มีการพัฒนาปรับปรุงและสร้างสีสันให้กับชุมชนในเชิงสร้างสรรค์และอนุรักษ์วัฒนธรรมอาหารของคนในชุมชนนั้นๆ ไว้ “คลองโอ่งอ่าง” ก็เป็นหนึ่งชุมชนที่ได้สร้างความแปลกใหม่นั้นขึ้นมา จนได้รับรางวัล 2020 Asian Townscape Awards จาก UN-Habitat Fukuoka ซึ่งได้รับการคัดเลือกให้เป็นต้นแบบของการปรับปรุงภูมิทัศน์ (Landscape Improvement Project)
ย่านท่าช้างและท่ามหาราช ถือว่า…
ใคร ๆ ก็รู้จัก “เยาวราช”&…
“วิถีแห่งแม่น้ำ แหล่งก่อเกิดผู…