ล่าสุด “น้ำมันปาล์มตราผึ้ง” ร่วมกับบริษัทฟอร์เวิร์ด แมเนจเม้นท์ เซอร์วิส จำกัด และ โรงเรียนมารีวิทย์ ได้ดำเนินงานจัดกิจกรรมการเรียนรู้ภายใต้ “โครงการส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อน้องผ่านระบบออนไลน์ (English Cloud Classroom)” ในปี พ.ศ. 2567 มาอย่างต่อเนื่อง…
“ชีวิตจะดีได้สุขภาพต้องดีตาม” อาจเป็นการอยู่เป็นและเลือกใช้ชีวิตที่สมดุล นอกเหนือจากเลือกทานอาหารที่ดีถูกหลักอนามัยของแต่ละช่วงชีวิต เรามักจะได้ยินคําพูดที่เกิดขึ้นใหม่ๆ ว่า “กินแล้วต้องไปเอาออก” นั่นก็คงจะหมายถึงกินแล้วต้องออกกําลังกายเพื่อสร้างเสริมสุขภาพให้สมดุลนั่นเอง…
วันเด็กได้วนมาอีกครั้งสำหรับปีนี้ กลุ่มบริษัทปาล์มธรรมชาติ โดยน้ำมันปาล์มตราผึ้งได้ร่วมกิจกรรม” วันเด็ก 2567” ในโรงเรียนและสถานที่จัดงานวันเด็กหลายแห่ง
วัดและการร่วมบุญ ดูเหมือนจะมีความเชื่อมโยงและสายสัมพันธ์ของผู้คนเกือบทุกเชื้อชาติ การทำบุญเข้าวัดได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตของบางคนไปเสียแล้ว จากรุ่นสู่รุ่นตามกาลเวลาที่ผ่านมาและผ่านไป คงไม่มีใครจะปฏิเสธได้ว่า “วัด” คือสัญลักษณ์ของความดีที่แฝงด้วยความเชื่อและศรัทธา…
จะใกล้ปีใหม่อีกครา ผู้คนเริ่มเตรียมที่จะละทิ้งอุปสรรคและปัญหาไว้ในปีเก่า เพื่อก้าวเดินด้วยความหวังใหม่ในปีที่จะมาถึง “วัด ชุมชน และตลาด” ดูเหมือนว่าจะเป็นความผูกพันที่เหนี่ยวแน่นมาตั้งแต่อดีตกาล ณ วันนี้ก็ยังเป็นแก่นสำคัญที่ยึดเหนี่ยวทั้งความรักและศรัทธาของผู้คนอย่างไม่มีวันเสื่อมคลาย…
ขึ้นชื่อว่าอาหารแล้ว คงหนี้ไม่พ้นเรื่องการกินอยู่ให้อิ่มท้อง “อาหาร” เขาก็มีเชื้อชาติเหมือนกันกับผู้คนที่มาจากต่างเชื้อสายของแต่ละพื้นที่ ไม่ว่าจะมีต้นกำเนิดหรือมีที่มาจากถิ่นใดๆ ย่อมสะท้อนให้เห็นถึงพฤติกรรมการกินอยู่ วัฒนธรรม และวิถีแห่งสังคมของคนในยุคนั้นๆ คนยุคปัจจุบันอาจโชคดีที่มีโอกาสได้ลิ้มลองรสชาติอาหารที่หลากหลายจากรุ่นปู่ย่าตายายที่คิดค้นไว้และยังคงสานต่อตำนานความอร่อย…
จากข้อมูลทั่วไปได้ระบุไว้ว่าพื้นที่ป่าในประเทศไทยมีประมาณ 102,353,484.76 ไร่ คิดเป็นเปอร์เซ็นต์อยู่ที่ 31.64% และเป็นที่แน่นอนว่าภาคเหนือนั้นมีพื้นที่ป่ามากที่สุดในประเทศไทย ประมาณ 63.84% เทียบกับกรุงเทพมหานครมีอยู่ 21.50% (จากข้อมูลในปี พ.ศ. 2562 https://www.seub.or.th/) เห็นตัวเลขเช่นนี้แล้ว อดใจหายไม่ได้ สัดส่วนของป่าและธรรมชาติอาจจะลดลงไปอีกในวันข้างหน้าที่จะมาถึง …
“ตลาด” ถือว่าเป็นแหล่งคุ้นเคยและเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของผู้คนนับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เพราะเป็นเรื่องสำคัญของปากท้อง การกินอยู่และการใช้ชีวิตของทุกคนก็ว่าได้ ถ้านึกย้อนไปในอดีตกาลนั้น จากการเลี้ยงชีพด้วยตนเองจะผลิตพืชผลไว้เลี้ยงในครัวเรือน ต่อมาเมื่อสังคมเจริญขึ้นจากเมืองใหญ่สู่สังคมเมือง การใช้เงินตราเริ่มแพร่หลาย และการค้าขายมีการขยายตัว ส่งผลให้ความต้องการสินค้าอุปโภค และบริโภคมีมากขึ้น …
“เรื่องกินเรื่องใหญ่ ความแปลกใหม่ของเมนูก็มีให้เลือกชิมมากขึ้น” พูดได้ว่ารูปแบบการกินในยุคปัจจุบันช่างแตกต่างจากยุคเดิมๆ เสียจริง ต่างด้วยรูปลักษณ์ วิธีการ และการนำเสนอ แต่ถ้าพูดถึง “ความอร่อย” นั่น คนรุ่นใหม่ๆ ได้พัฒนารสชาติและหน้าตาของอาหารให้ดูน่าสนใจตามไปด้วย ทุกวันนี้เรามีทั้งวัตถุดิบใหม่ๆ การผสมผสานของการปรุงอาหารที่ไม่ใช่รูปแบบเดิมๆ รวมไปถึงรูปแบบการขายที่เข้าถึงพฤติกรรมการกินและเที่ยวของคนรุ่นใหม่มากขึ้น
บางคนบอกว่า “ศิลปะ” เป็นเรื่องของความชอบและรสนิยม และอีกหลายคนอาจคิดว่าศิลปะเป็นเรื่องที่เข้าถึงยากหรืออาจไม่น่าสนใจเลยก็ได้ แต่ถ้ามองอีกมุม “ศิลปะ” ก็คือชีวิต ซึ่งอาจซ่อนอยู่ในบางมุมของชีวิตและความคิดของเราก็ได้ และถ้าพูดถึงชีวิตกับศิลปะ ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องเดียวกัน นั่นคือ เราจะใช้ชีวิตอย่างมีศิลปะได้อย่างไร บางครั้งศิลปะสอนให้เราคิด มอง และใช้ชีวิตในมุมต่างที่กว้างขึ้น และอาจทำการใช้ชีวิตมีสีสันมากขึ้นก็ได้